از اولین روزهای محرم صدا و سیمای عزت الولایة سعی در نا آرام کردن فضای جامعه داشت. رهبر که در اولین روزهای بعد از انتخابات می گفت به بهانه اعتراض نباید در خیابانها لشگر کشی کرد دستور فرموده بودند بار دیگر لشگر کشی ها آغاز شود اما این بار نه مردم که جیره خوران و مزد بگیران ولایت که تجمعاتشان نیز احتیاج به مجوز و قانون و سپردن تضمین و حزب ندارد به بهانه های مختلف عربده کشی را آغاز کنند و به تجمعات مردم حمله کنند. آری کودتا وارد فاز شعبان بی مخها گشته است.
یک روز به بهانه عکس امام (و جالب این که طرفداران عکس امام هجوم میبرند و در حسینیه جماران را می شکنند و با کفش به داخل حسینیه می ریزند ) روز دیگر به بهانه اهانت به عاشورا ( و جالب اینکه در همان روز حسینیان ولایت به مردم حمله می کنند و نیروی انتظامی از روی پیکر زنده دخترکی مرکب بدام افتاده ولایت را می گذراند) و ...
عده ای که در اکثر تجمعات در شهرهای میلیونی ایران تعداد شان به 10000 تن نمی رسد ( این رقم بد بینانه ترین رقم است چون معمولا بین 2 تا 5 هزار شمار تجمع کنندگان است) در خیابانها شعار مرگ بر و اعدام باید گردد می دهند. صدا و سیمای عزت الولایة نیز با تبلیغات مسموم خود آنان را مظلومان ایران معرفی می کند و میلیونی!
هدف روشن است به خشونت کشاندن سبزها تا برای بسته تر کردن اوضاع بهانه داشت. اگر چه بیشترین مقدار خشونت ها این روزها بر علیه جنبش سبز اعمال می شود ولی جنبش سبز باید با خویشتن داری و صبر و عدم خشونت نشان دهد که هم از بلوغ کافی برخوردار است و هم خشونت را راه حل گذار به آزادی و دموکراسی پایدار نمی داند.
جنبش سبز ایران باید فهمیده باشد که کودتاچیان و مستبدین ایرانی آخرین حربه ها و ابزارهای خود را بکار می برند و این حرکات انتهاری در واقع آخرین بازی آنان است. با کمی صبر هوشیاری و اطلاع رسانی دقیق می توان از این مرحله نیز گذشت و بار دیگر ترفند سران کودتا را خنثی و به آنان باز گرداند.